เมื่อวันที่ 12 ของการอยู่วัด ตื่น ตี 3.45 นั่งสมาธิเลยเวลาทานอาหาร เพื่อนเลยตักมาเผื่อ วันนี้ได้ทานไก่และพิซซ่า 1 ชิ้น เพราะ เมื่อวานทานน้อยเลยหิวมากตอนเย็น เวลาหิวใจจะฟุ้งถึงอาหาร ทุกเย็นเราจะสั่งอาหารมาถวายพระตอนเช้า วันนั้นเลยให้คน ในเมืองสั่งพิซซ่ากับไก่เพิ่มไว้ตั้งแต่ตอนกลางคืนเพื่อนำมาถวายพระให้ทันตอนเช้าตรู่ เช้านี้เลยมีพิซซ่าเหลือ ให้เรา 1 ชื้น
พอได้ทานแล้วก็เฉยๆไม่อร่อยเหมือนตอนคิดถึงเลย
สังเกตไหม ของธรรมดาๆ แต่เวลาที่เราไม่ได้ ไม่มี หรือของต้องห้าม มันจะดูน่าอร่อยเป็นพิเศษ เพราะใจเราเอง นี่แหละที่ปรุงแต่งให้ดูดีกว่าเดิม
คนที่คุณมีไม่ได้ เขาไม่ได้รักคุณ เขาก็ดูดีจากความคิดของคุณที่สร้างภาพเขาขึ้นมา ถ้าเกิดได้มาจริงๆ อาจจะไม่ชอบโน่นนี่ก็ได้ เรียกว่า ตกหลุมรักความคิดที่เราสร้างขึ้นมาเอง ไม่ได้รักที่ของจริงๆ
ทานข้าวเสร็จ ก็ไป สำรวจป่าช้า ตอนแรก เพื่อนจะมานั่งสมาธิ และ พิจารณาดูซากศพตอนกลางคืน
มาอยู่วัด ได้ ภาวนาทั้งวัน ตั้งแต่ ตี 3.30 ถึงดึกมากๆทุกวัน
ส่งบุญถึงทุกท่านค่ะ
Day12th Woke up at 3.45 am. Meditated through breakfast time. Friends brought breakfast for me since we only have one meal.
Today we had pizza and KFC because yesterday we were hungry in the evening and we asked a friend to send pizza and KFC for monks in the morning so we can have the left over.
While I was eating this morning I saw that when we are not allowed to have something that thing seems more magical and fascinating in our mind.
I don’t eat fast food but when we are on temple fasting, no food after noon time, every thought of food turns to craving. But when we are actually having it, the reality subsides. Just like many things in life the thought of things that you don’t have or the forbidden fruits amplify and seem better that it’s true nature.
After breakfast a monk took us for a walk around the cemetery where new dead body is brought to be burned.
Walking back I thought of the time when I spent many months alone meditate in a temple in the South of France 14 years ago. The solitude actually brought up a lot of sediment in the mind. #forestmonastery #ddnardjourneyjournal
Search